Η ρεφλεξολογία είναι μια ήπια, φυσική, συμπληρωματική μέθοδος φροντίδας της υγείας του ανθρώπου. Χρησιμοποιεί ειδικές πιέσεις σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος, συνήθως στα πέλματα, τις παλάμες και τα αυτιά και σπανιότερα στους πήχεις και τις κνήμες, που ονομάζονται αντανακλαστικά σημεία. Στηρίζεται στην παρατήρηση ότι κάθε αντανακλαστικό σημείο συνδέεται με συγκεκριμένη περιοχή του σώματος, δημιουργώντας ένα δίκτυο ανταλλαγής πληροφοριών και ερεθισμάτων. Μέσω της παραπάνω παρατήρησης έχουν δημιουργηθεί αντανακλαστικοί χάρτες των οργάνων του σώματος, όπου το κάθε όργανο έχει συγκεκριμένη θέση πάνω στο πέλμα, την παλάμη ή το αυτί.
Στην περίπτωση όπου κάποιο όργανο εμφανίσει κάποια δυσλειτουργία, τότε στο αντίστοιχο αντανακλαστικό σημείο θα εμφανιστεί ένα κρυσταλλικό απόθεμα που θα έχει την υφή «άλυτου κόμπου». Στο παρελθόν, με τη γυμνή βάδιση και τις χειρωνακτικές εργασίες, γινόταν φυσική μάλαξη σε αυτούς τους «άλυτους κόμπους», που ενεργοποιούσε μηχανισμούς αυτοΐασης. Δυστυχώς με το πέρασμα των χρόνων ο άνθρωπος έχει χάσει τη φυσική επαφή με το έδαφος, βάζοντας παπούτσια και φτιάχνοντας τεχνητά ομαλά δάπεδα, ενώ τα χειρωνακτικά επαγγέλματα ολοένα και λιγοστεύουν. Με αυτό τον τρόπο η αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον έχει μειωθεί αισθητά και ο άνθρωπος έχει χάσει ένα φυσικό τρόπο να ενεργοποιεί την αυτοΐασή του.
Πως λειτουργεί η ρεφλεξολογία;
Εδώ έρχεται η ρεφλεξολογία να υποκαταστήσει αυτή τη χαμένη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Ο ρεφλεξολόγος θα διαπιστώσει την ύπαρξη του εκάστοτε «άλυτου κόμπου» και με ειδικές πιέσεις, μαλάξεις ή θωπείες θα βοηθήσει το σώμα να εξισορροπήσει τις βιοχημικές σχέσεις της πάσχουσας περιοχής με το υπόλοιπο σώμα. Θα ενεργοποιήσει την άμυνα του οργανισμού, αφενός μέσω της χαλάρωσης που βελτιώνει τη ροή του αίματος και την παροχή οξυγόνου σε όλο το σώμα και αφετέρου μέσω της απελευθέρωσης του λεμφικού και απεκκριτικού συστήματος απ’ τις τοξίνες.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι η ρεφλεξολογία θα βοηθήσει τον οργανισμό τόσο όσο ο ίδιος ο οργανισμός μπορεί να επιτρέψει. Για αυτό το λόγο δεν μπορούμε να περιμένουμε τον ίδιο ρυθμό ίασης ανάμεσα σε ένα νέο και ένα ηλικιωμένο άτομο.
Η Ρεφλεξολογία δεν είναι ιατρική θεραπεία, δεν κάνει διάγνωση, δεν παρεμβαίνει στον οργανισμό, δε συνιστά ή χορηγεί φάρμακα και δεν προκαλεί παρενέργειες. Είναι μία τελείως φυσική και ακίνδυνη θεραπευτική μέθοδος και μπορεί να συνδυαστεί συμπληρωματικά με οποιαδήποτε παραδοσιακή ή μη μέθοδο θεραπείας.
Ιστορία της ρεφλεξολογίας.
Η Ρεφλεξολογία είναι αρχαία τεχνική θεραπείας. Οι ρίζες της ξεκινούν τουλάχιστον 5.000 χρόνια πριν, όταν οι Κινέζοι εξασκούσαν μια μορφή πιεσοθεραπείας με τα χέρια. Αναφορές στη μέθοδο αυτή έχουμε και από την αρχαία Αίγυπτο, όπου στην πυραμίδα του Ανκμαχόρ που χρονολογείται στο 2.330 π.Χ., σε έναν τάφο που ονομάστηκε ο τάφος του γιατρού, βρέθηκε απεικόνιση ανδρών που φαίνεται να δέχονται μάλαξη σε χεριά και πόδια. Η δε ιερογλυφική επιγραφή αναφέρει: «Μην με πονέσεις» και «Θα πράξω έτσι ώστε να με επαινέσεις». Το 2.000 π.Χ. περίπου, ο αυτοκράτωρ της Κίνας Χουάνκτι Νέοι γράφει για την Ρεφλεξολογία σε βιβλίο του. Διάσπαρτες ενδείξεις για την ύπαρξη αυτής της τεχνικής έχουμε και από άλλες χώρες και εποχές (αρχαία Ελλάδα, Μεσοποταμία, Ινδία), κυρίως από απεικονίσεις σε λατρευτικά ή και διακοσμητικά αντικείμενα ή έργα τέχνης.
Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα όμως, οι γραπτές αναφορές σπανίζουν, έως ότου εμφανίζεται και πάλι η ιδέα της ρεφλεξολογίας στη σύγχρονη εποχή. Πιο συγκεκριμένα, το 1913, ο Αμερικανός Δρ. William Fitzerald - γιατρός χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος - βάζει ουσιαστικά τις βάσεις για τη ρεφλεξολογία, με τη μέθοδό του, τη "Θεραπεία των Ζωνών». Μια μέθοδο που εφαρμόζει στους ασθενείς του κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων με επιτυχία 65 - 75%.
Μια άλλη πρωτοπόρος της ρεφλεξολογίας είναι η Αμερικανίδα Eunice Ingham, η οποία το 1930 δημιούργησε τη δική της μέθοδο, τη "Μέθοδο Ρεφλεξολογικής Συμπίεσης 'Ινγκραμ". Τα δύο βιβλία της: "Ιστορίες που μπορούν να μας πουν τα πόδια" και "Ιστορίες που μας έχουν πει τα πόδια", είναι ως σήμερα κείμενα αναφοράς για τους σπουδαστές της ρεφλεξολογίας. Η Ingham επικεντρωνόταν στα αντανακλαστικά σημεία των ποδιών και ήταν η πρώτη που έφτιαξε ρεφλεξολογικό χάρτη.
Το 1960 περίπου, η Αγγλίδα Doreen Bayly, μαθήτευσε δίπλα στην Eunice Ingham στην Αμερική και επιστρέφοντας στη Μεγάλη Βρετανία, προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Έκτοτε η ρεφλεξολογία κερδίζει συνεχώς έδαφος στον τομέα της συμπληρωματικής θεραπείας και αναγνωρίζεται ως μια εξαιρετική μέθοδος σε ολοένα και περισσότερα κράτη.
Που βοηθάει;
Η ρεφλεξολογία μπορεί να βοηθήσει:
- Στην ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του ανοσοποιητικού
(πχ. αντιμετώπιση αλλεργιών, ενδυνάμωση άμυνας οργανισμού, μείωση ανεπιθύμητων συμπτωμάτων σε περιπτώσεις αυτοάνοσων νοσημάτων).
- Στην αντιμετώπιση μυοσκελετικών παθήσεων
(πχ. οσφυαλγία, ισχιαλγία, αυχενικό, τενοντίτιδα, περιαρθρίτιδα, κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου).
- Στην εξισορρόπηση του ορμονικού συστήματος
(πχ προβλήματα θυρεοειδή, διαβήτη τύπου 2, κλιμακτήριο).
- Στην αντιμετώπιση παθήσεων του νευρικού συστήματος
(πχ. πονοκέφαλους, ημικρανίες).
- Σε προβλήματα του κυκλοφορικού του συστήματος
(πχ. ταχυπαλμίες, αρρυθμίες).
- Στην αντιμετώπιση γαστρεντερολογικών παθήσεων
(πχ δυσπεψία, καούρες, γαστροϊσοφαγική παλινδρόμηση, έλκος, δυσκοιλιότητα σπαστική κολίτιδα, αιμορροΐδες).
- Σε προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος
(πχ. ρινίτιδα, βρογχίτιδα, άσθμα).
- Στην αντιμετώπιση παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος
(πχ. ουρολοίμωξη, ακράτεια).
- Σε προβλήματα του αναπαραγωγικού συστήματος
(πχ προστάτης, δυσμηνόρροια, πολυκυστικές ωοθήκες).
- Στην αντιμετώπιση της υπογονιμότητας.
- Στην υποστήριξη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της λοχείας.
- Στην αποτοξίνωση.
- Στην καταπολέμηση του άγχους και του στρες.
- Στη γενικότερη ευεξία και χαλάρωση.
- Στην πρόληψη και τη διατήρηση της καλής υγείας του ανθρώπου.